Σώσε και εσύ ένα αδέσποτο σκυλάκι!  

Part II

Ιστορίες από κάποια αδέσποτα σκυλάκια που βρήκαν την αγάπη και τώρα βρίσκονται στο ζεστό σπιτάκι τους. Βοηθήστε και εσείς ένα σκυλάκι και η ανταμοιβή θα είναι τεράστια. Σας εγγυόμαστε ότι θα γεμίσει το σπίτι σας φιλιά, αγάπη και κουνιστές ουρίτσες! 

 

    1. ⛰ Η Ρόξυ

Ήμασταν σε ένα βουνό όταν είδαμε ξαφνικά τα κουταβάκια μαζί με την μαμά τους να περπατάνε στην άκρη του δρόμου (από την αριστερή μεριά ήταν γκρεμός), αρχίσαμε λοιπόν να τα ακολουθούμε για να δούμε που θα πάνε. Ήταν 7 κουτάβια και η μαμά τους. Ρωτήσαμε όποιον είδαμε εκεί κοντά αν ξέρει τίποτα και το μόνο που μας είπαν είναι πως τα δύο αδερφάκια τους τα πάτησε αυτοκίνητο. Χωρίς δεύτερη σκέψη τα βάλαμε όλα στο αυτοκίνητο και τα φέραμε στην Αθήνα. Την μαμά μαζί με τα δύο κουτάβια τα φιλοξένησε μια άλλη κοπέλα και τα 5 τα πήραμε εμείς σπίτι μας για περίπου 2 μήνες, μέχρι να υιοθετηθούν και ζούσαμε σαν πολύτεκνοι με ότι αυτό συνεπάγεται! Βλέπαμε συχνά οικογένειες που ήθελαν να τα υιοθετήσουν και σιγά σιγά πήγαν όλα στα παντοτινά τους σπίτια. Προφανώς με το που είδα το blaze ύφος της Ρόξυ είπα ότι αυτή θα είναι δικιά μου για πάντα. Περάσαμε 2 πολύ δύσκολους μήνες με τα κουταβάκια γιατί ήταν πολύ μικρά και έπρεπε να δουλεύω πολλές ώρες παράλληλα οπότε έπρεπε να έχω συνέχεια κάποιον στο σπίτι για να μένει μαζί τους και να τα προσέχει (σε διαμέρισμα παρακαλώ). Παρόλη την ταλαιπωρία θα το έκανα ξανά και ξανά.

 

    2. ? Ο Μούργος

Βρήκα τον Μουργάκο μου παρατημένο κάτω από το σπίτι μου ένα Αυγουστιάτικο απόγευμα πριν από 6 χρόνια. Ήταν λίγων ημερών.. Με το ζόρι στεκόταν στα ποδαράκια του. Τον είχαν αφήσει ακριβώς στο κενό κάτω από το πεζοδρόμιο ή εκεί είχε πέσει χωρίς να μπορεί να βγει. Ευτυχώς που εκείνο το απόγευμα δεν είχα δυνατά την μουσική και άκουσα το κλαψούρισμα του κάνοντας όπισθεν για να παρκάρω. Αλλιώς θα τον είχα πατήσει. Δεν γινόταν να τον κρατήσω μιας και είχα ήδη την Bianca μου άρρωστη και χρειαζόταν πολύ φροντίδα. Πήγαμε στον γιατρό μας για τις πρώτες φροντίδες. Έβαλα αγγελία και προσπάθησα να του βρω σπίτι με κάθε τρόπο και σε κάθε γνωστό μου. Ήταν το πιο καλό κουτάβι που είχα δει ποτέ μου. Κύριος από την πρώτη στιγμή. Ποτέ δεν μου λέρωσε, έφαγε ή χάλασε τίποτα.. Ήταν απίστευτος. Βρέθηκε μετά από έναν μήνα κάποιος και τον ήθελε. Δεν τον έδωσα ποτέ, δεν γινόταν.. Είχαμε γίνει ήδη οι καλύτεροι φίλοι.. Παραμένει κύριος και το καλύτερο παιδί.

 

    3. ? Ο Άρης

Τον Άρη τον βρήκε ο άντρας μου δεμένο σε ένα δέντρο. Ήταν δεν ήταν 3 μηνών. Πριν από 12 χρόνια, από τότε δεν έχουμε χωρίσει ποτέ, όπου εμείς και αυτός μαζί μας!

 

    4. ?Ο Κούταβος

Ο αδερφός μου ήθελε από μωρό ένα σκυλάκι. Στο δημοτικό δεν διάβαζε πολύ και η μαμά μου του είπε ότι αν έφερνε αριστείο στην 1^η γυμνασίου θα έπαιρνε ότι ήθελε. Δεν περίμενε ότι θα ζητούσε σκυλί. Το έκανε και αρχίσαμε να ψάχνουμε για σκυλάκι όταν έπεσε πάνω σε μία αγγελία για ένα Boxer, μίας μικρούλας. Ο ιδιοκτήτης ήταν 23 χρονών και επειδή τον είχαν προσλάβει σαν μηχανικό σε ένα πλοίο θα έμενε μόνη της και είχε μόνο 2 μέρες για να βρει να την δώσει. Έπεσε πάνω μας, με εμένα και την μαμά μου να την φοβόμαστε θανάσιμα παρόλο που ήταν ένα τόσο μικροσκοπικό πλασματάκι μόλις 6 μηνών. Για 3 μήνες προσπαθούσα να κατεπολεμήσω τον φόβο μου για τα σκυλιά και πλέον δεν τα φοβάμαι. Ευτυχώς και επιτέλους. Δεν είναι μία ιδιαίτερη ιστορία αλλά αυτή είναι η ιστορία μας!

 

    5. ? Η Άννυ

Υιοθέτησα την Άννυ τον Σεπτέμβριο του 2019. Είναι ένα ημίαιμο πίνσερ 2μιση ετών. Την είχε βρει μια φιλοζωική στα Μέγαρα. Ήταν ταλαιπωρημένη και είχε ήδη κάνει 2 γέννες. Όταν την πήρα είχε πολλά δερματικά και ήταν φοβισμένη πολύ. Κρυβόταν πίσω από τα πόδια μου στην βόλτα και φοβόταν πολύ τους άντρες. Πλέον είναι υγιέστατη και δεν φοβάται πιά. Παραμένει λίγο επιφυλακτική  με τους άντρες αλλά προχωράει καμαρωτή και έχω την εντύπωση ότι νομίζει ότι είναι ντόμπερμαν.

 

    6. ? Ένας μικρούλης

Τον είχε αφήσει η μαμά του στο εξοχικό μας, τις δυό επόμενες μέρες ήρθε και τον θήλασε και μετά δεν ξαναήρθε ποτέ. Ήταν περίπου 2 μηνών. Έτσι έγινε μέλος της δικιάς μας οικογένειας.

 

    7. ?Κιάρα

Θα ήθελα και εγώ να σας πω την ιστορία της σκυλίτσας μου. Την βρήκαμε με τον φίλο μου το καλοκαίρι του 2017 στον δρόμο μας για την Κυλλήνη. Ήταν ένα πολύ μικρό κουτάβι το οποίο έτρεχε μέσα στην μέση του δρόμου, πάνω στην εθνική οδό 1 χλμ πριν την Κυλλήνη και έκλαιγε ασταμάτητα. Ήταν μέσα Ιουλίου και ο ήλιος έπεφτε πάνω της και έκανε το τρίχωμα της να κοκκινίζει. Έμοιαζε με αλεπουδάκι. Σταματήσαμε για να την δούμε από κοντά και εκείνη με το που ανοίξαμε την πόρτα του συνοδηγού ακούμπησε τα δυο μπροστινά της ποδαράκια πάνω και μας κοίταγε κλαίγοντας. Αμέσως της έδωσα λίγο φαγητό που είχα στο αμάξι και την ανέβασα στα πόδια μου. Από τότε δεν έχει κατέβει ποτέ από πάνω μου. Δεν την άφησα ποτέ ξανά και δεν με έχει αφήσει ποτέ και εκείνη. Το βλέπω στα μάτια της ότι ακόμα με ευχαριστεί που την πήρα τότε μαζί μου και δεν την άφησα πίσω. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα επιλογή, τα μάτια της ήταν τόσο εκφραστικά που σχεδόν ένιωθα ότι με παρακαλούσαν να την πάρω. Την ονόμασα Κιάρα και είμαστε αχώριστες από τότε. Το αίσθημα που έχω μετά από τόσο καιρό είναι ότι εκείνη με βρήκε τελικά και όχι εγώ εκείνη και της είμαι ευγνώμων για αυτό.

 

Τα 4 σκυλάκια που έγιναν αδερφάκια

    8. ?Η Μιλού, η αρκουδίτσα

Το πρώτο το βρήκαμε ένα καλοκαίρι στο εξοχικό μας, ήταν τόσο φοβισμένο κουταβάκι που κρυβόταν μέσα σε ένα κάδο σκουπιδιών, στην συνέχεια ανέβηκε προς το σπίτι μας όπου μάθαμε οτι είχε μπει στήν αυλή μας για να προστατευτεί, οπότε όπως καταλαβαίνετε ήταν αδύνατο να το βγάλουμε ξανά στο δρόμο, έτσι έγινε ή Μιλού μας, ή αρκουδιτσα μας!

   9. ?Ο Πέπε

Το δεύτερο γεννήθηκε από μια αδεσποτουλα της γειτονιάς, ξανά στο εξοχικό μας γιατί εκεί είναι το καλύτερο μέρος για να εγκαταλείψουν κάποιο ζωάκι, διότι είναι βουνό, έτσι ή γειτονιά είχε την αδεσποτούλα υπό την προστασία της αλλά ήταν και έγκυος, γύρω στά Χριστούγεννα γέννησε κάτω από ένα τροχόσπιτο, τρέξαμε φτιάξαμε σπιτάκι και αφού τα κουταβάκια μεγάλωσαν και κινδύνευαν στο δρόμο τα πήρα τέσσερα στον αριθμό, τα δύο τα υιοθέτησαν και τα άλλα δύο έμειναν στήν οικογένεια μας, το ένα το κρατήσαμε εμείς και το άλλο οι γονείς μου, έτσι έμεινε στην οικογένεια ο Πέπε μου ο γίγαντας μου και η Λίζα η αδερφή του στους γονείς μου!

    10. ? Η Έιντεζελ
Το τρίτο είδε μια ανάρτηση η κόρη μου στο fb από τα φαντάσματα του Ασπρόπυργου, η οποία μιλούσε για την εγκαταλείψη μίας οικογένειας μαμά, μπαμπά και τέσσερα κουταβάκια, μικρόσωμα, αυτό ήταν το υιοθετήσαμε είναι το μικρόσωμο αγγελάκι μας ή Έιντζελ!

 

    11. ? Ο Σπίθας

 Και το τελευταίο μας είναι ο Σπίθας, όνομα και πράγμα, πάλι πρωταγωνίστρια η κόρη μου η οποία πήγαινε καλοκαίρι να δώσει το τελευταίο μάθημα στην σχολή και ακριβώς μπροστά της ένα μικρόσωμο σκυλάκι το χτυπάει αυτοκίνητο, εκείνο πανικόβλητο έμεινε ακούνητο στην μέση του δρόμου, όπου έτρεξε η κόρη μου σταματώντας τα αυτοκίνητα, να το πάρει αγκαλιά, το έφερε στο σπίτι το πήγαμε κτηνίατρο ούτε τσιπακι είχε, χτύπημα στο ποδαράκι του, το φιλοξενήσαμε, κολλήσαμε φωτογραφίες του, το δηλώσαμε σηήν αστυνομία, το κοινοποιήσαμε στο fb, αλλά τίποτα, μέχρι που είδαμε ότι πλέον είχε δεθεί με την οικογένεια και ενώ λέγαμε να το δώσουμε για υιοθεσία, όσο περνούσαν οι μέρες αυτή η σκέψη απομακρυνόταν από το μυαλό μας, μέχρι που είπαμε, τι νά κάνουμε, τι τρία, τι τέσσερα, έτσι έγινε ο Σπίθας, ο αντράκος μας!!!
Έχουν περάσει πολλά σκυλουνια από το σπίτι μας, όλα αδέσποτα, η αγάπη που περνούμε από αυτά, δεν μπορείς να την περιγράψεις, όλα τα φτάνουμε σε ηλικία 19 και ό κτηνίατρος έχει να το λέει ? πάντα πίστευα και πιστεύω ότι όταν σώζεις ένα αδέσποτο, γεμίζει πραγματικά η ψυχή σου και η καρδιά σου! Όλα μας τα σκυλάκια έχουν μια δική τους λυπητερή ιστορία, η οποία έχει ευτυχισμένο τέλος!